كوچك كه بوديم جه دلهاي بزرگي داشتيم اكنون كه بزرگيم چه دلتنگيم.كاش همان كودكي بوديم كه حرفهايش را از نگاهش ميتوان خواند............اما اكنون اگر فرياد هم بزنيم كسي نمي فهمد....و دل خوش كرده ايم كه سكوت كرده ايم سكوت پر بهتر از فرياد تو خاليست؟؟؟؟.....سلام سياوش عزيز تولد جديد وبلاگت مبارك همه چيز عالي بود مخصوصا موزيك.... تبريك ميگم به حسن سليقت.