نشست دست به آفاق دور دست كشيد
نشست چهره بر اندوه زرد ماه نهاد
بدون دوست كسي حق زندگي دارد؟!
بدون عشق كسي پا به روي خاك نهاد؟!
ولي تو بايد از اندوه خويش درگذري
بزرگ باش چنان آسمان بي بنياد
هميشه شرط تكامل جدائي ، دوري است
هميشه يك نفر اين سمت مي شود آزاد
اگر چه سخت است اما عنايت عشق است
محبتي است كه آرام مي روي از ياد
ولي تو ياد كسان را به سينه زنده بدار
به شور زمزمه كن لحظه هاي سبز وداع
مخواه زرد بمانند در كشاكش دهر
بخواه سبز بمانند تا همين خرداد
$("div.commhtm img").each(function () {
if ($(this).attr("em") != null) {
$(this).attr("src","http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/"+$(this).attr("em")+".gif");
}
});